Postanowienie SN z dnia 9 lutego 1957 r., sygn. I KZ 5/57

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 79 k.k. sąd mający orzec o zastosowaniu środka zabezpieczającego nie tylko powinien ustalić, że osoba, wobec której ma być zastosowany środek zabezpieczający, jest nieodpowiedzialna i że pozostawienie jej na wolności zagraża porządkowi prawnemu, lecz także, że osoba ta jest sprawcą czynu zabronionego pod groźbą kary.

Przewodniczący: sędzia S. Dąbrowski. Sędziowie: M. Budzianowski, W. Ostrowski (sprawozdawca). Prokurator: L. Chmielewski.

Sąd Najwyższy w sprawie Jana Z., podejrzanego z art. 215 § 1 k.k., po rozpoznaniu zażalenia obrońcy podejrzanego na postanowienie Sądu Wojewódzkiego dla woj. warszawskiego w Warszawie z dnia 28 listopada 1956 r. w przedmiocie umieszczenia Jana Z. w zamkniętym zakładzie dla psychicznie chorych i odmowy uchylenia środka zapobiegawczego tymczasowego aresztowania oraz po wysłuchaniu wniosków Prokuratora Generalnej Prokuratury i adwokata W., obrońcy podejrzanego Jana Z., postanowił