Orzeczenie SN z dnia 29 sierpnia 1957 r., sygn. II CR 24/57

Przepisy prawa spadkowego i postępowania w sprawach spadkowych nie zajmują się zagadnieniem, czy przy oznaczeniu wysokości spłat (art. 163 post. spadk.) sąd może czy też powinien zaliczyć wartość niespornego co do istnienia, ważności i wymagalności zapisu. Milczenia ustawy w tym względzie nie wolno tłumaczyć w tym sensie, że zaliczenie jest niedopuszczalne. W każdym bowiem postępowaniu zarówno spornym, jak i niespornym dopuszczalne jest przeprowadzenie przez sąd zwykłego rozrachunku, a zaliczenie wzajemnej, przez wszystkich uznawanej i niewątpliwej wierzytelności z tytułu zapisu poza taki rozrachunek nie wykracza. Odmienny pogląd byłby wyrazem nie usprawiedliwionego formalizmu.

Przewodniczący: sędzia F. Błahuta (sprawozdawca). Sędziowie: M. Piekarski, B. Łubkowski.