Uchwała SN z dnia 28 czerwca 1956 r., sygn. I KO 203/55

Uchylenie się od odbycia kary pracy poprawczej, wymierzonej jako kara zastępcza - wobec nieściągalności grzywny - wyczerpuje znamiona występku z art. 11 ustawy z dnia 15. XII. 1951 r. o orzecznictwie karno-administracyjnym (Dz. U. Nr 66, poz. 454).

Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnym w składzie Całej Izby Karnej po wysłuchaniu wniosku Zastępcy Generalnego Prokuratora, postanowił złożony w trybie art. 26 prawa o ustroju sądów powszechnych wniosek Ministra Sprawiedliwości o wyjaśnienie przepisu art. 1 ustawy z dn. 15. XII. 1951 r., a mianowicie czy dla bytu przestępstwa określonego w tym przepisie potrzebne jest ustalenie, że kara pracy poprawczej, do której odbycia oskarżony się nie stawił miała charakter kary samoistnej, czy obojętny jest fakt, że kara pracy poprawczej była karą zastępczą orzeczoną zamiast nieściągalnej grzywny rozstrzygnąć jak wyżej.