Postanowienie SN z dnia 15 marca 1956 r., sygn. III KO 30/55

1.  a) Jeżeli do nieletniego należy zastosować środek wychowawczy, ponieważ popełnił on czyn zabroniony pod groźbą kary przed ukończeniem lat 13, albo po ukończeniu 13 lat a przed 17 lat,  popełnił taki czyn bez rozeznania tj. na podstawie art. 69 k.k.,to z mocy art. 490 k.p.k. o zastosowaniu środka wychowawczego sąd dla nieletnich orzeka postanowieniem, które wydaje na posiedzeniu niejawnym z zachowaniem przepisów art. 485 487 k.p.k.

b)  Jeżeli natomiast nieletni po ukończeniu 13 lat, a przed ukończeniem 17 lat popełnił czyn zagrożony karą z rozeznaniem, a sąd aa rozprawie odstąpił od skazania go na umieszczenie w zakładzie poprawczym (art. 70 k. k.) i zastosował środek wychowawczy na podstawie art. 71 k. k., to z mocy art. 490 k. p. k. sąd dla nieletnich orzeka o zastosowaniu środka wychowawczego na rozprawie (art. 486 - 489 k. p. k.) wyrokiem (art. 491 oraz art. 342 § 1 p. d k. p. k.). Jeżeli zaś sąd przewidując możność zastosowania art. 71 k. k. nie wyznaczył rozprawy, a sprawę skierował na posiedzenie niejawne (art. 490 k. p. k.), orzeka o zastosowaniu środka wychowawczego postanowieniem (art. 490 i 342 § 2 p. a k. p. k.).