Postanowienie SN z dnia 21 kwietnia 1956 r., sygn. I KZ 100/55

Z treści art. 4 § 1 ustawy z dn. 5.IV.1955 r. o przekazaniu sądom powszechnym dotychczasowej właściwości sądów wojskowych (Dz. U. Nr 15, poz. 83) wynika, iż w sprawie przekazanej w myśl tej ustawy sądowi powszechnemu bezpośrednio przez sąd wojskowy pierwszej instancji lub też przez Najwyższy Sąd Wojskowy po uchyleniu wyroku pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania sądowi powszechnemu - nie jest konieczne sporządzani przez prokuratora powszechnego nowego aktu oskarżenia. Zgodnie z powołanym tu przepisem ustawy sprawa wszczęta przed sądem woskowym na podstawie aktu oskarżenia prokuratora wojskowego potem przekazany sądowi powszechnemu toczy się w dalszym ciągu przed sądem powszechnym na takich samych zasadach, jak każda sprawa wniesiona z aktem oskarżenia do sądu powszechnego przez prokuratora powszechnego. Rzecz jasna nią zwolnią to sądu powszechnego od obowiązku sprawdzenia w swoim zakresie, czy akt oskarżenia odpowiada u ustawowym warunkom formalnym (art. 249 k.p.k.), ani też nie pozbawia to sądu powszechnego w miarę konieczności prawa wydana postanowienia w oparciu o art. 251 k. p. k., skoro dalsze postępowanie przed sądem powszechnym toczyć się winno już na podstawie k.p.k.