Wyrok SN z dnia 11 lutego 1956 r., sygn. III KRn 78/56

Zgodnie z judykaturą Sądu Najwyższego pojęcie szkody zrządzonej przestępstwem z art. 201 § 1 k. k. (art. 62 § 2 k. k.) nie obejmuje przyszłych, a jedynie zaległe raty alimentacyjne.

Ujęcie w wyrokach zobowiązania skazanego do wynagrodzenia szkody (art. 62 § 2 k.k.) w formie warunku, pod jakim Sąd zawiesza wykonanie kary pozbawienia wolności, nie jest właściwe. Z ujęcia takiego można by wnosić, że niespełnienie warunku pociąga za sobą automatycznie zarządzenie wykonania kary, podczas gdy według art. 62 § 2 k. k. Sąd zarządzenie wykonania zawieszonej kary może" wydać oczywiście - po zbadaniu przyczyn nie wywiązania się skazanego z nałożonego nań obowiązku wynagrodzenia szkody.