Orzeczenie SN z dnia 27 sierpnia 1956 r., sygn. II CR 543/55

Na przeszkodzie do zasądzenia renty odszkodowawczej na skutek śmierci osoby, która dobrowolnie łożyła na utrzymanie żądającego renty, nie stoi okoliczność, że istnieją osoby, które były zobowiązane do jego alimentowania. Zasadniczą przesłanką do zastosowania art. 162 § 3 w odróżnieniu od art. 162 § 2 k.z. są nie obowiązki prawne zmarłego, lecz faktyczne łożenie przez niego na utrzymanie osoby bliskiej.

Przewodniczący: sędzia J. Szczerski.

Sędziowie: J, Ignatowicz (sprawozdawca), M. Piekarski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Rocha L. przeciwko Opolskiemu Przemysłowemu Zjednoczeniu Budowlanemu w Opolu o rentę, po rozpoznaniu rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Opolu z dnia 27 maja 1955 r.,

zaskarżony wyrok uchylił i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w Opolu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Powód wniósł o zasądzenie od pozwanego Zjednoczenia Budowlanego renty miesięcznej w wysokości po 800 zł miesięcznie, podając dla uzasadnienia swego żądania, co następuje: