Orzeczenie SN z dnia 22 października 1956 r., sygn. I CR 463/56

Skuteczność ugody zawartej w toku postępowania scaleniowego nie jest uzależniona od doprowadzenia tego postępowania do końca.

Przewodniczący; sędzia J. Marowski.

Sędziowie: J. Ignatowicz (sprawozdawca), L. Moskwa.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Bolesława S. przeciwko Tomaszowi S. o eksmisję z gruntu, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla województwa warszawskiego w Warszawie z dnia 15 lipca 1955 r.,

zaskarżony wyrok i wyrok Sądu Powiatowego w Wołominie z dnia 8 lutego 1955 r. uchylił i sprawę przekazał temu ostatniemu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym w dniu 11 października 1954 r. przeciwko Tomaszowi S. powód Bolesław S. domagał się nakazania eksmisji pozwanego z dwóch morgów gruntu położonego we wsi W., powiat Wołomin, wchodzących w skład osady spadkowej po zmarłym Franciszku G. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził, że w dniu 3 lutego 1944 r. zawarł z pozwanym i jego żoną, zmarłą w dniu 6 września 1954 r. Franciszką S., przed mierniczym prowadzącym-scalenie gruntów wsi W. ugodę; z mocy której pozwany i jego żona przenieśli na powoda prawo własności spornej działki gruntu, w zamian za co powód zrzekł się wszelkich roszczeń pieniężnych z tytułu świadczonych przez szereg lat powoda i jego rodzinę usług w gospodarstwie pozwanego. Wymieniona wyżej ugoda została zatwierdzana orzeczeniem Inspektora Ziemskiego w Radzyminie w dniu 23 lutego 1944 r.