Orzeczenie SN z dnia 17 lipca 1956 r., sygn. I CR 1045/55

W sprawie o zaprzeczenie ojcostwu jeżeli powództwo opiera się na twierdzeniu, że małżonkowie zarówno przed zawarciem, jak i po zawarciu małżeństwa nie współżyli ze sobą fizycznie dla przyjęcia, iż zachodzi niepodobieństwo, aby mąż matki dziecka był jego ojcem, nie jest wystarczające poprzestanie przez sąd na wyniku bardzo sumarycznie przeprowadzonego dowodu z przesłuchania stron i na szczupłym materiale dowodowym zebranym w sprawie rozwodowej oraz na uznaniu pozwu przez pozwaną i kuratora małoletniego pozwanego. Sąd obowiązany jest w takim wypadku skorzystać z przepisu art. 236 § 1 k.p.c., którego zastosowanie w okolicznościach sprawy było konieczne ze względu na możliwa fikcyjność twierdzeń stron o braku ich współżycia fizycznego, jak również ze względu na charakter sprawy, w której w szczególny sposób występuje interes społeczny.