Postanowienie SN z dnia 21 marca 1955 r., sygn. III KO 29/54

Sprawca, który przekracza granice Państwa bez właściwych dokumentów z własnym dowodem osobistym lub książeczką wojskową, jeżeli mają mu służyć do urzeczywistnienia zamiaru dotarcia do granicy i pobytu za granicą, a który na ich wyniesienie za granicę nie ma zezwolenia, dopuszcza się jednego przestępstwa naruszającego równocześnie przepisy art. 23 rozporządzenia z dn. 23.XII.1927 r. o granicach Państwa w brzmieniu dekretu z dn. 15.IX.1948 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 348) oraz art. 21 dekretu o dowodach osobistych z dn. 22.X.1951 r. (Dz. U. Nr 55, poz. 382) lub art. 90 ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym z dn. 4. II. 1950 r. (Dz. U. Nr 6, poz. 46) i podlega jednej karze, stosownie do zasady wyrażonej w art. 36 k. k.