Postanowienie SN z dnia 22 stycznia 1955 r., sygn. I KRn 29/55

Zachowanie się skazanego i sumienny stosunek do pracy (art. 1 ustawy z dn. 31. X. 1951 r. o warunkowym przedterminowym zwolnieniu osób odbywających karę pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 58, poz. 399) podlega ocenie sądu, który w zależności od wyników tej oceny może, lecz nie musi skazanego zwolnić. Natomiast wyróżnienie się skazanego szczególnie sumienną i wydajną pracą (art. 2 tejże ustawy) zobowiązuje sąd do skrócenia skazanemu kary właśnie o taki wyróżniający go okres pracy, zaliczony przez władze więzienne do obligatoryjnego zwolnienia i obliczony ściśle według podanej w przepisie art. 2 zasady przeliczenia jednego dnia pracy za dwa dni kary pozbawienia wolności.

Sąd Najwyższy w sprawie Zdzisława T. skazanego z art. 2 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 69), po rozpoznaniu za-łożonej przez Prokuratora Generalnego PRL rewizji nadzwyczajnej od postanowienia Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy z dnia 4 grudnia 1954 r.., na podstawie art. 394 - 396, 400 § 1 i 4, art. 383 pkt 2, 388 § 1, art. 442 lit. c) k. p. k. oraz art. 2 i 11 ustawy z dn. 31. X. 1951 r. (Dz. U. Nr 58, poz. 399) uchylił zaskarżone postanowienie i orzekł bezzwłoczne, obligatoryjne zwolnienie Zdzisława T., skazanego z art. 1 § 2 dekretu z dn. 4!. III. 1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 69) na karę jednego roku i sześciu miesięcy więzienia wyrokiem Sądu Powiatowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 22 września 1953 r. utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla ni. st. Warszawy w Warszawie z dnia 15 stycznia 1954 r.