Orzeczenie SN z dnia 18 listopada 1955 r., sygn. IV CR 488/55

Dopuszczenie przez członka spółdzielni pracy do uprawomocnienia się decyzji rady nadzorczej lub uchwały walnego zgromadzania, o wykluczeniu go ze spółdzielni ma tylko ten skutek, że wykluczony członek nie może już realizować roszczenia o przywrócenie mu praw członkowskich, nie stoi jednak na przeszkodzie dochodzeniu przez tego członka roszczeń odszkodowawczych za bezzasadne pozbawienie go zatrudnienia.

Członek spółdzielni pracy, który sam zrzeka się zajmowanego w spółdzielni stanowiska rezygnując jednocześnie z członkostwa, nie traci przez to prawa do zatrudnienia w spółdzielni, zachowuje nadal związane z członkostwem prawo pierwszeństwa w zatrudnieniu, ale nie może się skutecznie domagać natychmiastowego zatrudnienia mimo braku wolnych stanowisk i musi oczekiwać na powstanie możliwości zatrudnienia go. O powstaniu roszczenia takiego członka do odszkodowania za nie zatrudnienie może być mowa tylko wówczas, gdyby spółdzielnia, naruszając jego prawo do pierwszeństwa w zatrudnieniu, nie zatrudniła go mimo istniejących możliwości.

Jeżeli pozbawiony zatrudnienia dochodzi odszkodowania za straty wywołane brakiem zatrudnienia przez czas przekraczający 3 miesiące (dla pracowników fizycznych 2 tygodnie), obowiązany jest wykazać, że w sposób należyty poszukiwał pracy i nie mógł jej mimo swych celowo prowadzonych starań uzyskać. Z reguły nie można by przyjąć, że dochodzący odszkodowania należycie szukał pracy, jeśli nie zarejestrował się we właściwym urzędzie zatrudnienia, lub zarejestrowawszy się bez dostatecznego uzasadnienia odmawiał przyjęcia zaofiarowanej mu pracy.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Władysława W. przeciwko Spółdzielni Pracy w N. o 9 832 zł, po rozpoznaniu rewizji powoda od wyroku Sadu Wojewódzkiego w Bydgoszczy z dnia 20 grudnia 1954 r.,