Uchwała SN z dnia 10 lutego 1955 r., sygn. II CO 62/54

Przewodniczący: sędzia B. Dobrzański. Sędziowie: S. Gross (sprawozdawca), S. Kałamajski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Bydgoszczy postanowieniem wydanym w sprawie z powództwa Wiktora M. przeciwko Skarbowi Państwa (Wojewódzkiemu Zarządowi Przemysłu Terenowego) o zapłatę do rozstrzygnięcia w trybie art. 388 k.p.c. następującego zagadnienia prawnego:

1)  Czy pracownikowi mającemu na utrzymaniu rodzinę, który w razie służbowego przeniesienia do innej miejscowości, przesiedlił się sam bez rodziny, przysługuje roszczenie o wypłatę ryczałtu przeniesionego zgodnie z przepisem § 37 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lipca 1948 r. o należnościach w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe (Dz. U. z 1948 r. Nr 38, poz. 279) w wysokości 100% miesięcznego uposażenia, czy też do czasu sprowadzenia do nowej miejscowości pozostałych członków rodziny winien być w rozumieniu cytowanego wyżej § 37 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 lipca 1948 r. pracownik taki traktowany jako samotny, a tym samym uprawniony do pobrania ryczałtu przeniesieniewego jedynie w wysokości 50 % uposażenia miesięcznego?"