Orzeczenie SN z dnia 22 listopada 1955 r., sygn. IV CR 983/55

Jeżeli przewodniczący komisji rozjemczej zwróci pracownikowi wniosek stwierdzając, że sprawa nie należy do kompetencji komisji rozjemczej, sąd powszechny, do którego następnie pracownik sprawę skierował, nie może odrzucić pozwu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej, choćby decyzja przewodniczącego komisji była błędna. Decyzja ta, zamykając w sposób nieodwołalny drogę dla dochodzenia pretensji przed zakładowymi komisjami rozjemczymi, usuwa tym samym przesłankę stanowiącą podstawę zakazu dochodzenia tej pretensji przed sądem powszechnym i przesądza dopuszczalność drogi sądowej w danej sprawie. Zasada powyższa ma zastosowanie tylko do spraw cywilnych.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Moniki S. przeciwko Zakładom Młynarskim - Baza Opakowań w T. o zapłatę, po rozpoznaniu rewizji powódki od postanowienia Sądu Powiatowego w Toruniu z dnia 6 kwietnia 1955 r., zaskarżone postanowienie uchylił i przekazał, sprawę Sądowi Powiatowemu w Toruniu w celu ponownego rozpoznania kwestii dopuszczalności drogi sądowej.