Orzeczenie SN z dnia 31 marca 1955 r., sygn. I CZ 43/54

O właściwości rzeczowej sądu decyduje w każdym wypadku treść i zakres żądania, jakie strona zgłasza w powództwie, niezależnie od tego, w jakim zakresie żądanie to może w wyniku rozpoznania sprawy okazać się uzasadnione.

Przewodniczący: sędzia J. Jodłowski (sprawozdawca).

Sędziowie: S. Białek, K. Lipiński.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Skarbu Państwa (Rejonu Dróg Wodnych w Warszawie) przeciwko Ignacemu K., Hieronimowi N. i Stanisławowi W. o 8 500 zł, po rozpoznaniu zażalenia pozwanego N. na postanowienie Sądu Wojewódzkiego dla województwa warszawskiego w Warszawie z dnia 29 grudnia 1954 r.,

zażalenie oddalił.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym w dniu 12 października 1954 r. Skarb Państwa (Rejon Dróg Wodnych w Warszawie) domaga się nakazania pozwanym Ignacemu K., Hieronimowi N. i Stanisławowi W., aby wydali powodowi grunt o powierzchni 5 ha, stanowiący wyspę położoną na 125,4 km rzeki Bug. W uzasadnieniu żądania powód podaje, że wyspa ta znajduje się na rzece Bug u wejścia rzeczki Broczysko, naprzeciwko gruntów pozwanego K., do których przylegają grunty pozostałych pozwanych, W 1946 r. podczas spływu lodów zatrzymał się na wyspie zator lodowy, który spowodował zasypanie piaskiem przepływu wody między wyspą a gruntami pozwanego K. Pozwani zawładnęli wówczas wyspą i użytkują ją bez żadnego tytułu prawnego, jakkolwiek na zasadzie art. 9 ust. 1 i art. 11 ust. 2 ustawy wodnej stanowi ona własność Skarbu Państwa.