Orzeczenie SN z dnia 2 marca 1955 r., sygn. II CR 1749/54

1.  Art. 70 § 2 kod. rodź. powinien być tłumaczony w ścisłym powiązaniu z § 1 tego artykułu jako dalszy ciąg tej samej myśli. Konsekwencją takiego tłumaczenia będzie uznanie, że stosunek przysposobienia może być rozwiązany jedynie z ważnych powodów nawet już po dojściu przysposobionego do pełnoletności.

2.  Mając na uwadze istotę i skutki przysposobienia należy przyjąć, że ważnym powodem rozwiązania przysposobienia jest wytworzenie się takiej sytuacji, że dalsze trwanie przysposobienia narusza godny ochrony interes żądającego rozwiązania przysposobienia.

3.  Przysposobienie może być rozwiązane tylko w odniesieniu do jednego z małżonków przysposabiających przy pozostaniu w mocy przysposobienia co do drugiego z małżonków.

W wypadku śmierci jednego z małżonków przysposabiających, pozostały przy życiu małżonek nie nabywa legitymacji do żądania rozwiązania całego wspólnego przysposobienia.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Julianny D. przeciwko Jadwidze P. o rozwiązanie przysposobienia, po rozpoznaniu rewizji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Kielcach z dnia 12 lipca 1954 r., zaskarżony wyrok w części oddalającej powództwo o rozwiązanie stosunku przysposobienia istniejącego między powódką Julianną D. a pozwaną Jadwigą P. uchylił i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w Kielcach do ponownego rozpoznania; w pozostałej części rewizje oddalił.