Orzeczenie SN z dnia 14 października 1955 r., sygn. I CR 649/55

Nie wyliczenie się pracownika z zaliczek otrzymanych w związku ze stosunkiem pracy, stanowi naruszenie obowiązku wypływającego z tego stosunku, staje się zaś czynem niedozwolonym o tyle tylko, o ile z brakiem wyliczenia łączy się fakt nie wydatkowania pobranych kwot zgodnie z ich przeznaczeniem (lub nawet wbrew przeznaczeniu lecz na zaspokojenie potrzeb pracodawcy) i zatrzymania ich przez pracownika dla siebie, jeżeli poza tym nastąpiło z winy umyślnej pracownika lub na skutek jego niedbalstwa. Tylko w takiej sytuacji i dodanie lub zaniechanie ma charakter zawinionego działania bezprawnego które z mocy art. 134 k z. pociągnęłoby odpowiedzialność za szkodę każdej osoby bez względu na to. czy łączył ją uprzednio z pokrzywdzonym inny stosunek prawny.