Orzeczenie SN z dnia 29 grudnia 1955 r., sygn. II CR 932/55

Praca lekarzy w czasie dyżurów ma charakter specjalny i wchodzi w zakres normalnych obowiązków pracowników służby zdrowia, a jest tylko zbliżona do pracy w godzinach nadliczbowych. Wynagrodzenie za dyżury wchodzi też w skład zarobku, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1924 r. w przedmiocie pracy młodocianych i kobiet. Obliczony w ten sposób zarobek przysługuje też kobiecie - lekarzowi za okres urlopu macierzyńskiego.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Aliny M. przeciwko Skarbowi Państwa o zapłatę 4 401 zł 50 gr. po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m. Łodzi z. dnia 27 kwietnia 1955 r.,

rewizję nadzwyczajną oddalił.

Uzasadnienie.

Sąd Powiatowy zasądził na rzecz powódki 4 021 zł 50 gr. w tym 2 357 zł 50 gr. tytułem reszty wynagrodzenia za miesiące od sierpnia do grudnia 1953 r. włącznie. Powódka pełniła obowiązki lekarza w szpitalu i w sierpniu 1953 r. w ósmym miesiącu ciąży przesunięta została do pracy dogodniejszej. Przesunięcie polegało na zwolnieniu powódki od obowiązku pełnienia dyżurów lekarskich. Pozwany na czas tego przesunięcia, tj. za ósmy i dziewiąty miesiąc ciąży oraz za następne trzy miesiące urlopu macierzyńskiego, zmniejszył wynagrodzenie nie wypłacając odpowiedniej należności za dyżury, których powódka w spornym okresie nie pełniła. Sąd Powiatowy uznał, że w okresie tym przysługiwało powódce wynagrodzenie takie, jak w okresie ostatnich trzech miesięcy przed przesunięciem i zasadził sumę 2 357 zł 50 gr. w oparciu o art. 16 ustawy z dnia 2 lipca 1924 r. w przedmiocie pracy młodocianych i kobiet.