Wyrok składu 7 sędziów SN z dnia 11 lutego 1954 r., sygn. III K 348/53

Tak zwana pomoc psychiczna polegać może nie tylko na udzielaniu rad, wskazówek i informacji mających ułatwić wykonanie przestępstwa, ale także na takim zachowaniu się, które w sposób szczególnie sugestywny manifestuje się jako całkowite solidaryzowanie się z zamiarem bezpośrednim sprawcy. Zachowanie się takie stworzyć może w pewnych przypadkach atmosferę, w której zamiar bezpośredniego sprawcy krystalizuje się, dojrzewa i utwierdza.

Sąd Najwyższy w sprawie Franciszka R. i innych, oskarżonych z art. 240 k.k., po rozpoznaniu założonej przez Prokuratora Generalnego PRL rewizji nadzwyczajnej od wyroku Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1952 r., na podstawie art. 394396, 400, 383 pkt 2 i 3, art. 388 § 1 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Wojewódzkiego w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 1952 r. w części skazującej oskarżonych za przestępstwo z art. 240 k.k. oraz kary łącznej co do Franciszka R. i sprawę w uchylonym zakresie Sądowi Wojewódzkiemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania przekazał.