Orzeczenie SN z dnia 5 października 1954 r., sygn. II CR 295/54

Spadkobiercy ustawowi zmarłego małżonka powołani do spadku obok pozostałego przy życiu małżonka nie mają podstawy prawnej do wystąpienia z powództwem o ustalenie, że gdyby zmarły małżonek za swego życia wniósł pozew o rozwód małżeństwa z winy drugiego małżonka, powództwo to byłoby uzasadniane, choćby za życia małżonka istniał oczywisty zupełny i trwały rozkład jego małżeństwa zawiniony wyłącznie przez drugiego małżonka. Uprawnienia takiego nie nadaje spadkobiercom okoliczność, że zmarły małżonek wniósł za swego życia powództwo o rozwód z winy drugiego małżonka, jednakże postępowanie w sprawie zostało umorzone wobec cofnięcia pozwu.