Orzeczenie SN z dnia 18 listopada 1954 r., sygn. I C 1631/53

§ 17 kolejowej taryfy osobowej, część I, ma zastosowanie do wszystkich bez wyjątku podróżnych jadących bez ważnego biletu, a więc tak do nieuczciwych, jak opieszałych i przypadkowych.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Państwowego Polskie Koleje Państwowe (Dyrekcja w O.) przeciwko Związkowi Samopomocy Chłopskiej (Oddział Wojewódzki w O.) o zapłatę 11 808 zł, po rozpoznaniu rewizji pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie z dnia 14 maja 1953 r.

oddalił rewizję.

Uzasadnienie

Według ustaleń Sądu Wojewódzkiego Zarząd Wojewódzki pozwanego Związku Samopomocy Chłopskiej w O. zorganizował dnia 13 maja 1952 r. wycieczkę chłopów do Zakopanego i Wieliczki. Orbis" w O. wydał zbiorowy bilet ulgowy (50%) dla 350 podróżnych - uczestników wycieczki, jednakże za zgodą i wiedzą pozwanego Związku oraz kierownika wycieczki w wycieczce wzięło udział 410 osób, czego kierownik wycieczki przed odjazdem pociągu nie zgłosił. Gospodarz pociągu (pracownik P. K. P.) nie usunął z pociągu 60 osób nie posiadających biletów i nie objętych biletem zbiorowym, lecz pouczył kierownika wycieczki, że sprawę biletów dla 60 podróżnych bez biletu może i powinien załatwić w dyrekcji P. K. P. w Krakowie. Kierownik wycieczki w Dyrekcji P. K. P. w Krakowie nie zgłosił się i sprawy podróżnych bez biletu nie załatwił, mimo iż pociąg miał w Krakowie postój od godz. 23 do godz. 19 dnia następnego. W rezultacie 60 uczestników wycieczki zorganizowanej przez Zarząd Wojewódzki w O. pozwanego Związku, za zgodą i wiedzą pozwanych korzystało z przejazdu koleją w obie strony bez biletów.