Postanowienie składu 7 sędziów SN z dnia 10 marca 1953 r., sygn. IV KO 24/53

Jeśli kilka czynów tej samej osoby poddano prawidłowo postępowaniu doraźnemu, a na podstawę okoliczności, które wyszły na jaw dopiero w toku rozprawy, sąd uzna, że niektóre z tych czynów nie stanowią przestępstw podlegających postępowaniu doraźnemu, nie przestaje być ono właściwym w odniesieniu do tych czynów. W takiej sprawie może być wydany wyrok, który obejmuje zarówno czyny osądzone jako przestępstwa podlegające postępowaniu doraźnemu, jak i przestępstwa uznane przez sąd za nie podpadające pod postępowanie doraźne. Taki wyrok w części obejmującej przestępstwa poddane postępowaniu doraźnemu stosownie do treści art. 13 pkt 4 dekretu z dn. 16. XI 1945 r. (Dz. U. R, P. z 1949 r. Nr 33, poz. 244) nie podlega zaskarżeniu, w pozostałej zaś części może być przez strony zaskarżony w trybie przewidzianym w kodeksie postępowania karnego.