Postanowienie SN z dnia 10 lipca 1953 r., sygn. KO 194/52

1.  To samo działanie, zakwalifikowane w prawomocnym wyroku skazującym lub uniewinniającym jako występek przewidziany w art. 238 lub 239 k. k., nie może być przedmiotem nowego ścigania karnego jako występek określony w art. 240 lub 241 k. k. Ściganiu takiemu stoi na przeszkodzie powaga rzeczy osądzonej (). Skazanie na mocy art. 240 i 241 k. k. byłoby możliwe jedynie w przypadku wznowienia postępowania w razie istnienia ku temu warunków przewidzianych w art. 461 i 462 k.p.k. Wniosek o wznowienie może w tym przypadku złożyć tylko oskarżyciel publiczny (art. 48 § 1 i art. 465 § 1 k. p. k).