Wyrok SN z dnia 30 marca 1953 r., sygn. I K 828/52/I

Dla oceny prawnej czynu polegającego na przechowywaniu bez zezwolenia dolarów USA wręczonych oskarżonemu przez inna osobę oraz dolarów i monet złotych nieustalonego pochodzenia obojętna jest okoliczność, że pieniądze te pochodziły z dwóch różnych źródeł i że przechowując walutę dla innej osoby oskarżony udzielał jej w ten sposób pomocy do przechowania waluty zagranicznej, skoro czyn oskarżonego wypełnia samoistnie istotę przestępstwa przewidzianego w art. 3 § 1 ustawy karnej dewizowej z dn. 28. III 1952 r. (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 134) i stanowi jeden czyn w znaczeniu prawnym i naturalnym, polegający na posiadaniu bez zezwolenia zagranicznej waluty.