Wyrok SN z dnia 8 czerwca 1953 r., sygn. I K 1428/52

O dobrowolnym odstąpieniu od działania w rozumieniu art. 25 k.k. może być mowa tylko wówczas, gdy sprawca zupełnie niezależnie od przeszkód zewnętrznych zaniechał przedsięwziętej swego zamiaru przestępnego.

Sąd Najwyższy w sprawie Tadeusza B. i innych oskarżonych z art. 286 § 2, art. 47 § 1 lit.c) i art. 259 k.k. po rozpoznaniu założonych przez oskarżonych rewizji od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy z dnia 5 marca 1952 r., na podstawie art. 375, 383 pkt 2 i 3, art. 384, 388 k.p.k. uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej kar łącznych wymierzonych oskarżonym Tadeuszowi B., Zygmuntowi W. i Romanowi G., zmienił zaskarżony wyrok w części dotyczącej kar wymierzonych oskarżonym Tadeuszowi B. i Romanowi G. w ten sposób, że za każdy z przypisanych im czynów skazał ich na karą po trzy lata więzienia oraz poprawił kwalifikację czynu osk. Zygmunta W. na przestępstwo przewidziane w art. 259 k.k. w zw. z art. 27 k.k., skazując go na pięć lat więzienia.