Orzeczenie SN z dnia 6 października 1953 r., sygn. II C 1141/53

Pralnia chemiczna odpowiada za szkodę polegająca na zaginięciu rzeczy oddanej do czyszczenia na zasadzie odpowiednio stosowanych przepisów o naprawie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym (art. 242 k.z.).

Umieszczenie w umowie zastrzeżenia, że pralnia chemiczna w przypadku zaginięcia przedmiotu będzie odpowiadała tylko w nieznacznej części za powstałą szkodę, jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w Państwie Ludowym, a w konsekwencji jest w myśl art. 41 § 1 przep. og. pr. cyw. nieważne. Sama umowa natomiast pozostaje w mocy, nieważność bowiem dotyczy jedynie nieistotnej części czynności prawnej (ograniczenia odpowiedzialności prawnej).

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Heleny Z. przeciwko Skarbowi Państwa (Miejskiej Pralni Chemicznej) o odszkodowanie, po rozpoznaniu rewizji pozwanej od wyroku Sądu Powiatowego w Stalinogrodzie z dnia 21 stycznia 1953 r., rewizje oddalił.