Orzeczenie SN z dnia 19 maja 1953 r., sygn. C 1312/52

Przy ustalaniu wysokości renty należnej poszkodowanemu wobec częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej wskutek nieszczęśliwego wypadku należy porównać obecne zarobki poszkodowanego z zarobkami, jakie mógłby osiągnąć obecnie na stanowisku zajmowanym w czasie wypadku. Ewentualna różnica pomiędzy wysokością tych zarobków a obecnym uposażeniem poszkodowanego łącznie z otrzymywaną przezeń rentą wypadkową stanowiłaby jego szkodę, podlegającą wyrównaniu w formie renty miesięcznej jako ekwiwalentu utraty zdolności do tej pracy zawodowej, którą przed wypadkiem wykonywał.

Sad Najwyższy w sprawie z powództwa Józefa Ch. przeciwko Państwowemu Przedsiębiorstwu Wyodrębnionemu Przemysłu Wełnianego o odszkodowanie, po rozpoznaniu rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m. Łodzi z dnia 24 stycznia 1952 r.,