Wyrok SN z dnia 18 - 20 września 1952 r., sygn. I K 781/52

Zmniejszenie wydajności pracy w rozumieniu art. 39 m. k. k. nie musi wyrażać się wyłącznie w obniżeniu wysokości produkcji w stosunku do uprzednio już osiągniętej - może ono również polegać na przeciwdziałaniu w osiągnięciu takiej wysokości produkcji, jaka ze względu na stan techniczny urządzeń i organizacji pracy jest możliwa do osiągnięcia.

Nie wykazanie należytej dbałości o właściwe stosowanie stawek wynagrodzenia za wykonaną przez pracowników przedsiębiorstwa pracę, nie zawiadomienie władz przełożonych o stwierdzonej niedostateczności norm płacy i pracy i zatajanie faktycznie osiąganych wyników pracy oraz tolerowanie niezgodnego z rzeczywistością wykazywania tych wyników w kartach pracy, stwarza brak należytych norm rzeczowych i finansowych i powoduje dysproporcję między wykonaną pracą a płacą za nią, a zatem stanowi przestępstwo przewidziane w art. 39 m. k. k.