Wyrok SN z dnia 22 grudnia 1952 r., sygn. I K 969/52

Zgodnie z ustalonym już od szeregu lat orzecznictwem Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 21.XI.1950 r. w sprawie K. 1439/50, wyrok z dnia 28. XI 1951 r. Zb. O. Nr 14/52) prawo oskarżonego do obrony jest jednym z podstawowych jego praw, zagwarantowanych przepisem art. 76 k.p.k. Stanowi ono obecnie jedną z konstytucyjnych gwarancji obywatelskich w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W związku z tym należy stwierdzić, że zadaniem obrońcy jest nie tylko sani udział w rozprawie, ale także przygotowanie jej przez przestudiowanie akt sprawy, porozumienie się z oskarżonym oraz złożenie wniosków dowodowych w zakreślonych kodeksem postępowania karnego terminach.