Orzeczenie SN z dnia 5 stycznia 1952 r., sygn. C 668/51

I.  Zawiadomienie pracodawcy przez pracownice o fakcie ciąży nie w momencie wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę, lecz później, wprawdzie jest podstawą do uznania wypowiedzenia lub rozwiązania umowy za bezskuteczne, lecz nie może uzasadniać roszczenia pracownicy o wynagrodzenie za czas, w którym nie pracowała nie zawiadomiwszy pracodawcy o ciąży, chyba że chodziłoby o okres dwóch względnie czterech tygodni przed porodem lub dziesięć tygodni po porodzie, w czasie których kobieta ciężarna ma ustawowe prawo nie pracować. Gdyby jednak wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło we wczesnym okresie ciąży, kiedy kobieta sama może nie orientować się jeszcze o swym stanie i stan ten nie daje się stwierdzić w sposób niewątpliwy, powołanie się pracownicy na ciążę w czasie późniejszym, gdy stała się ,ona niewątpliwą, i wykazanie tej ciąży będzie uzasadniać kontynuację wypowiedzianego stosunku pracy lub reaktywowanie stosunku pracy już rozwiązanego, tj. ponowne zatrudnienie pracownicy z prawem wynagrodzenia za cały czas.

II. W każdym przypadku, gdy pracująca kobieta ciężarna nie zawiadomi o stanie ciąży pracodawcy, który zwalnia ją z pracy lub wypowiada umowę o pracę, należy zbadać i ustalić jak najstaranniej przyczyny,, dla których pracownica nie powołała się na fakt ciąży. W szczególności należy wyjaśnić, czy niepowołanie się pracownicy na ciążę nie było wyrazem jej woli akceptowania rozwiązania stosunku pracy, co jest dopuszczalne, gdyż art. 16 ustawy w przedmiocie pracy młodocianych i kobiet nie stoi na przeszkodzie do rozwiązania umowy o pracę przez pracownicę będącą w ciąży.