Orzeczenie SN z dnia 9 maja 1952 r., sygn. C 365/52

I.  Art. 39 rozporządzenia z dnia 16 marca 1928 r. o umowie o pracę pracowników umysłowych obejmuje skutki rozwiązania umowy o pracę z winy pracodawcy także i w tych przypadkach,, gdy wina pracodawcy ma cechy czynu niedozwolonego.

II. Wina pracodawcy uzasadniająca obowiązek odszkodowania na zasadzie art. 134 k. z. mogłaby zachodzić jedynie wtedy, gdyby pracodawca świadomie lub wskutek niedbalstwa przez nie-sprawdzenie, czy anonimowe doniesienie na pracownika odpowiada prawdzie, lub też przez przeinaczenie wyników przeprowadzonych przez siebie dochodzeń spowodował osadzenie pracownika w areszcie.

Przewodniczący: sędzia dr J. Marowski. Sędziowie: W. Kutner (sprawozdawca), dr K. Karakulski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Romana Sz. przeciwko Zjednoczeniu Energetycznemu Okręgu Warszawskiego o zapłatę 10.361 zł, po rozpoznaniu rewizji pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy z dnia 20 lipca 1951 r.,