Orzeczenie SN z dnia 2 lipca 1952 r., sygn. C 1873/51

I.  Okoliczności, że pracownik, który uległ nieszczęśliwemu wypadkowi, wykonywał prace nie związane z jego grupą uposażenia, że nie był przy niej należycie dozorowany, nie otrzymał instrukcji i wskazówek, nie uzasadniają jeszcze odpowiedzialności z art. 196 ustawy o ubezpieczeniu społecznym.

II. Jeżeli w układzie zbiorowym zamieszczono postanowienia specjalne dotyczące ochrony życia i zdrowia, to wiążą one strony, a naruszenie ich powoduje odpowiedzialność z art. 196 ustawy o ubezpieczeniu społecznym. Umowne postanowienia w przedmiocie bezpieczeństwa pracy mają znaczenie równorzędne z przepisami ustawowymi, skoro żadna norma nie zabrania umawiania się stron co do warunków bezpieczeństwa pracy. Naruszenie jednak innych postanowień układu zbiorowego, choćby ostatecznie w swych skutkach spowodowało szkodę na zdrowiu pracownika, nie uzasadnia jeszcze odpowiedzialności z art. 196 powołanej ustawy.