Orzeczenie SN z dnia 16-30 października 1952 r., sygn. C 1253/52

Istota art. 210 pkt 3) k. p. c. (w dawnym brzmieniu) polega na tym, że rozszerza on prawomocność wyroku również na nabywcę spornej rzeczy lub roszczenia, jeśli zbycie nastąpiło w toku procesu. Chodzi bowiem nie tylko o dopuszczalność dalszego toczenia się procesu z udziałem dotychczasowych stron, lecz przede wszystkim o to, by wyrok, jaki w procesie zapadnie, mógł odnieść bezpośredni skutek również przeciw nabywcy.

Przewodniczący: sędzia M. Grudziński. Sędziowie: dr J. Marowski, S. Gross (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Heleny L. przeciwko Stanisławowi G., Franciszkowi W. oraz Stanisławie, Edmundowi i Michałowi K. o eksmisję, po rozpoznaniu rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Wojewódzkiego dla województwa warszawskiego w Warszawie z dnia 18 grudnia 1951. r..