Orzeczenie SN z dnia 25 września / 9 października 1951 r., sygn. C 576/51

I.  Nie wydanie rozporządzenia wykonawczego do art. 5 dekretu z dnia 2 sierpnia 1945 r. (Dz. U. Nr 30, poz. 182) wyłącza możliwość stosowania obecnie ustawy z dnia 2 lipca 1937 r. (Dz. U. Nr 59, poz. 464).

II. Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 22 stycznia 1938 r. (Dz. U. Nr 8, poz. 50) nie może być stosowane w Polsce Ludowej.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Jana S. przeciwko Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska" w P. o ustalenie i zapłatę, po rozpoznaniu rewizji powoda od wyroku Sądu Powiatowego w Jarocinie - Wydział Zamiejscowy w Pleszewie z dnia 6 lutego 1951 r.,

rewizję oddalił.

Z uzasadnienia:

Powód wniósł o ustalenie, że stosunek pracy pomiędzy nim a pozwaną Gminną Spółdzielnią Samopomoc Chłopska" trwał do dnia 31 grudnia 1950 r., oraz o zasądzenie od pozwanej 4.149 zł 50 gr. tytułem wynagrodzenia za pracę. Dla uzasadnienia swych żądań powód przytoczył, że jako były powstaniec wielkopolski podlega ochronie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 1937 r. o zapewnieniu pracy i o zaopatrzeniu uczestników walk o niepodległość Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 59, poz. 464), przy czym przepisy te przewidują między innymi, że rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić tylko z ważnych powodów. Wbrew powyższemu pozwana Spółdzielnia wypowiedziała powodowi umowę o pracę w dniu 19 grudnia 1949 r. początkowo na dzień 31 marca 1950 r., a następnie na dzień 30 czerwca 1950 r., jednakże bez przytoczenia jakichkolwiek ważnych powodów. Z tych zasad powód jest zdania, że wypowiedzenie nie mogło odnieść skutków prawnych i że stosunek pracy trwał nadal aż do czasu, gdy powód został zatrudniony gdzie indziej, co nastąpiło w dniu 1 stycznia 1951 r.