Wyrok SA w Gdańsku z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. III AUa 1122/10

W każdym wypadku, gdy o prawo do renty rodzinnej występują jednocześnie dzieci własne zmarłego oraz dzieci drugiego małżonka (art. 67 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 września 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) Sąd winien dokonać szczegółowej analizy sytuacji życiowej tych podmiotów. Z uwagi bowiem na alimentacyjny charakter renty rodzinnej - w szczególnych okolicznościach konkretnej sprawy - modyfikacji może podlegać generalna zasada wyrażona w dyspozycji art. 67 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalnej zrównująca jako podmioty uprawnione do powyższego świadczenia dzieci własne zmarłego z dziećmi drugiego małżonka.

Przewodniczący: SSA Daria Stanek (sprawozdawca)

Sędziowie: SSA Małgorzata Gerszewska SSA Grażyna Czyżak

Uzasadnienie

Decyzją z 15 grudnia 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. ponownie ustalił wysokość renty rodzinnej wypłacanej K.D. z uwagi na zmianę liczby osób uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym J.D.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł ubezpieczony wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu renty rodzinnej w wysokości 85% świadczenia, które byłoby wypłacane jego zmarłemu ojcu J.D. Skarżący wskazywał, że w chwili śmierci ojciec jego nie miał innych dzieci, zaś córka z drugiego małżeństwa otrzymuje alimenty od swojego ojca. W związku z tym, że jest ona zabezpieczona finansowo niezasadnym jest przyznawanie jej - kosztem ubezpieczonego - renty rodzinnej po J.D.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie i wskazał, iż zaskarżoną w sprawie decyzję wydał zgodnie z treścią art. 67 oraz 68-71 ustawy emerytalnej. Postanowieniem z 25 lutego 2010 r. Sąd I instancji wezwał do udziału w sprawie - w charakterze zainteresowanej - małoletnią A.Ł. reprezentowaną przez jej przedstawiciela ustawowego - matkę B.D.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w G. wyrokiem z 13 kwietnia 2010 r. (…) oddalił odwołanie. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał następujące motywy swego rozstrzygnięcia: