Wyrok SA w Katowicach z dnia 10 grudnia 2002 r., sygn. I ACa 464/02

Umowy o pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, zawarte w okresie od dnia wejścia w życie kodeksu cywilnego do końca 1997 roku, były umowami nienazwanymi o empirycznie ukształtowanym typie, które w obrocie prawnym przyjęto nazywać umowami pośrednictwa. Wprowadzenie do porządku prawnego umowy nazwanej o pośrednictwo w obrocie nieruchomościami pozostaje bez wpływu na termin przedawnienia roszczeń wynikających ze stosunków prawnych nawiązanych do końca 1997roku nienazwanymi umowami, mimo zbieżności nazewnictwa i przedmiotu regulacji w obu typach umów.

Z uzasadnienia:

(...) Doktryna i judykatura zgodnie wyróżniają umowy nazwane, nienazwane, jak też mieszane. Umowami nazwanymi są jedynie te, które można przyporządkować ustawowemu typowi umowy (nawet jeśli zawierają elementy nieswoiste dla danego typu, lecz funkcjonalnie podporządkowane głównemu zobowiązaniu, które odpowiada cechom typu ustawowego). Jednak zasada swobody umów uprawnia do zawierania także takich umów, których nie można podporządkować żadnemu z ustawowych typów umowy. Te właśnie umowy są umowami nienazwanymi. Obrót prawny, wskutek masowego zawierania umów o podobnej treści, kształtuje wśród umów nienazwanych typy empiryczne, dla których w praktyce wykształca się nazwa. Natomiast umowy mieszane zawierają elementy cechujące różne umowy nazwane, przy czym mogą też zawierać elementy, które pojawiają się w umowach nazwanych.