Wyrok Sądu Pierwszej Instancji - 20 lutego 2013 r. - Melli Bank przeciwko Radzie - Sprawa T-492/10

WYROK SĄDU (czwarta izba)

(*)

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej - Zamrożenie funduszy - Podmiot posiadany w 100% przez podmiot uznany za zaangażowany w rozprzestrzenianie broni jądrowej - Zarzut niezgodności z prawem - Obowiązek uzasadnienia - Prawo do obrony - Prawo do skutecznej ochrony sądowej

W sprawie T‑492/10

Melli Bank plc, z siedzibą w Londynie (Zjednoczone Królestwo), reprezentowany początkowo przez S. Gadhię, S. Ashleya, solicitors, D. Andersona, QC, oraz R. Blakeleya, barrister, a następnie przez S. Ashleya, S. Jeffreya, A. Irvine’a, solicitors, D. Wyatta, QC, oraz R. Blakeleya,

strona skarżąca,

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej przez M. Bishopa oraz R. Liudvinaviciute‑Cordeiro, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

popieranej przez

Komisję Europejskę, reprezentowaną przez S. Boelaert oraz M. Konstantinidisa, działających w charakterze pełnomocników,

interwenient,

mającej za przedmiot, po pierwsze, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), decyzji Rady 2010/644/WPZiB z dnia 25 października 2010 r. zmieniającej decyzję 2010/413 (Dz.U. L 281, s. 81), rozporządzenia Rady (UE) nr 961/2010 z dnia 25 października 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 423/2007 (Dz.U. L 281, s. 1), decyzji Rady 2011/783/WPZiB z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413 (Dz.U. L 319, s. 71), rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1245/2011 z dnia 1 grudnia 2011 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia nr 961/2010 (Dz.U. L 319, s. 1) oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1) w zakresie, w jakim akty te dotyczą strony skarżącej, a po drugie, żądanie stwierdzenia niemożności stosowania wobec strony skarżącej art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 961/2010 i art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 267/2012,