Wyrok Sądu Pierwszej Instancji - 13 września 2010 r. - TF1 przeciwko Komisji - Sprawa T-193/06

WYROK SĄDU (piąta izba)

z dnia 13 września 2010 r.(*)

Pomoc państwa - Systemy pomocy na rzecz produkcji kinematograficznej i audiowizualnej - Decyzja o niewnoszeniu zastrzeżeń - Skarga o stwierdzenie nieważności - Brak istotnego wpływu na pozycję konkurencyjną - Niedopuszczalność

W sprawie T‑193/06

Télévision française 1 SA (TF1), z siedzibą w Boulogne-Billancourt (Francja), reprezentowana przez adwokatów J.P. Hordiesa oraz C. Smits,

strona skarżąca,

przeciwko

Komisji Europejskiej, reprezentowanej przez C. Giolita, T. Scharfa oraz B. Stromsky’ego, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

popieranej przez:

Republikę Francuską, reprezentowaną przez G. de Bergues’a oraz L. Butela, działających w charakterze pełnomocników,

interwenient,

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2006) 832 wersja ostateczna z dnia 22 marca 2006 r. dotyczącej środków wsparcia na rzecz kina i przemysłu audiowizualnego we Francji (Pomoc państwa nr NN 84/2004 i 95/2004 - Francja, Systemy pomocy na rzecz kina i przemysłu audiowizualnego),

SĄD (piąta izba),

w składzie: M. Vilaras, prezes, M. Prek i V.M. Ciucă (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: T. Weiler, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 22 kwietnia 2010 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Ramy prawne

1        Artykuł 87 ust. 1 WE stanowi, że „[z] zastrzeżeniem innych postanowień przewidzianych w niniejszym traktacie, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi”.

        Artykuł 87 ust. 3 lit. d) WE przewiduje, że za zgodną ze wspólnym rynkiem może zostać uznana pomoc przeznaczona na wspieranie kultury i zachowanie dziedzictwa kulturowego, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej i konkurencji we Wspólnocie w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem.