Wyrok Sądu Pierwszej Instancji - 12 maja 2010 r. - EMC Development przeciwko Komisji - Sprawa T-432/05

WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (piąta izba)

z dnia 12 maja 2010 r.(*)

Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Europejski rynek cementu - Decyzja w sprawie odrzucenia skargi do Komisji - Norma zharmonizowana dla cementu - Wiążący charakter - Wytyczne w sprawie stosowania art. 81 WE do horyzontalnych porozumień kooperacyjnych

W sprawie T‑432/05

EMC Development AB, z siedzibą w Luleĺ (Szwecja), reprezentowana przez adwokatów M. Elvingera oraz W.N. Schelpa,

strona skarżąca,

przeciwko

Komisji Europejskiej, reprezentowanej początkowo przez É. Gippiniego Fourniera oraz B. Doherty’ego, a następnie przez É. Gippiniego Fourniera oraz J. Bourke’a, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji SG‑Greffe (2005) D/205249 z dnia 28 września 2005 r. odrzucającej skargę do Komisji wniesioną przez skarżącą przeciwko europejskim producentom cementu portlandzkiego, Europejskiemu Stowarzyszeniu Producentów Cementu (Cembureau) i Europejskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu (CEN) dotyczącą europejskiego rynku cementu,

SĄD (piąta izba),

w składzie: M. Vilaras, prezes, M. Prek i V.M. Ciucă (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: C. Kantza, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 6 maja 2009 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Ramy prawne

A -  Dyrektywa 89/106/EWG

        Dyrektywa Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (Dz.U. 1989, L 40, s. 12), zmieniona dyrektywą Rady 93/68/EWG z dnia 22 lipca 1993 r. (Dz.U. L 220, s. 1), ma w szczególności na celu usunięcie przeszkód w swobodnym przepływie wyrobów budowlanych. Zgodnie z art. 1 ust. 2 dyrektywy 89/106 „wyrób budowlany” oznacza do celów tej dyrektywy „każdy wyrób wyprodukowany w celu wbudowania go na stałe w obiekty budowlane obejmujące zarówno budowle naziemne jak i budowle podziemne”. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1 dyrektywy 89/106 państwa członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, aby wyroby budowlane mogły być wprowadzane do obrotu tylko wówczas, gdy są użyteczne, to znaczy, że wykazują takie cechy, że obiekty, w których mają być wbudowane, wmontowane, wykorzystane lub zainstalowane, zakładając, że obiekty te są prawidłowo zaprojektowane i wykonane, mogą spełniać zasadnicze wymogi wymienione w załączniku I do tej dyrektywy, w przypadkach gdy dla określonych obiektów obowiązują przepisy zawierające takie wymagania.