Postanowienie Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 3 grudnia 2008 r. - RSA Security Ireland Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-227/06., sygn. T-227/06

Sprawa T‑227/06

RSA Security Ireland Ltd

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Skarga o stwierdzenie nieważności - Wspólna Taryfa Celna - Klasyfikacja w Nomenklaturze Scalonej - Osoba, której dany akt nie dotyczy indywidualnie - Niedopuszczalność

Streszczenie postanowienia

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie

(art. 230 akapit czwarty WE, art. 249 akapit drugi WE; rozporządzenie Komisji nr 888/2006)

2.      Wspólna Taryfa Celna - Klasyfikacja towarów - Wiążąca informacja taryfowa - Zakres

(rozporządzenie Rady nr 2913/92, art. 12)

1.      Skarga importera urządzeń zabezpieczających, pozwalających na uzyskanie dostępu do rekordów przechowywanych w automatycznych maszynach do przetwarzania danych, skierowana przeciwko rozporządzeniu nr 888/2006 dotyczącemu klasyfikacji niektórych towarów w Nomenklaturze Scalonej, które klasyfikuje te urządzenia do pozycji 8543 89 97 Nomenklatury Scalonej, jest niedopuszczalna.

Rozporządzenie to ma bowiem charakter środka o charakterze generalnym w rozumieniu art. 249 akapit drugi WE, znajdującego zastosowanie w sytuacji określonej w sposób obiektywny, i wywołuje skutki prawne wobec osób określonych w sposób generalny i abstrakcyjny, a w szczególności wobec importerów opisanych w nim produktów. Sam fakt, iż środek o charakterze generalnym może wywoływać konkretne skutki, które różnią się w zależności od poszczególnych podmiotów prawa, do których ma on zastosowanie, nie odróżnia tych podmiotów od wszelkich innych zainteresowanych podmiotów gospodarczych, gdy przesłanki stosowania tego aktu określone są w sposób obiektywny.

Ponadto możliwość określenia w mniej lub bardziej precyzyjny sposób liczby czy nawet tożsamości podmiotów prawa, w stosunku do których środek znajduje zastosowanie, nie powoduje w żadnym razie, iż dany środek dotyczy tych podmiotów indywidualnie, gdy zastosowanie tego aktu uwarunkowane jest wystąpieniem obiektywnej sytuacji prawnej lub faktycznej zdefiniowanej przez ten akt. W każdym razie nie wystarczy, by dany akt bardziej oddziaływał na sytuację gospodarczą niektórych podmiotów gospodarczych niż innych podmiotów gospodarczych tego samego sektora, aby uznać, iż akt ten dotyczy ich indywidualnie.