Wyrok Sądu pierwszej instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 31 maja 2006 r. - Kuwait Petroleum (Nederland) BV przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-354/99., sygn. T-354/99

Sprawa T‑354/99

Kuwait Petroleum (Nederland) BV

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa - Komunikat Komisji w sprawie pomocy udzielanej na zasadzie de minimis - Wzrost podatku akcyzowego na paliwa - Pomoc na rzecz stacji paliw - Przedsiębiorstwa petrochemiczne - Ryzyko kumulacji pomocy - Klauzula zarządzania cenami - Zasada dobrej administracji

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (druga izba w składzie powiększonym) z dnia 31 maja 2006 r.  

Streszczenie wyroku

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Interes prawny

(art. 230 akapit czwarty WE)

2.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Zawieszenie postępowania przed Sądem do czasu rozpoznania przez Trybunał sprawy dotyczącej ważności tego samego aktu

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 54 akapit trzeci)

3.     Pomoc przyznawana przez państwa - Pojęcie

(art. 87 ust. 1 WE)

4.     Pomoc przyznawana przez państwa - Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność systemu pomocy ze wspólnym rynkiem

(art. 88 ust. 2 WE)

5.     Pomoc przyznawana przez państwa - Decyzja Komisji stwierdzająca niezgodność systemu pomocy ze wspólnym rynkiem - Trudności w wykonaniu

6.     Pomoc przyznawana przez państwa - Badanie przez Komisję - Postępowanie administracyjne - Obowiązek wezwania przez Komisję zainteresowanych do przedstawienia uwag

(art. 88 ust. 2 WE)

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez osobę fizyczną lub prawną jest dopuszczalna wyłącznie w zakresie, w jakim skarżący ma interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonego aktu. Aby skarżący mógł być stroną postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, musi on mieć osobisty interes w stwierdzeniu nieważności zaskarżonej decyzji.

Nie jest tak w przypadku przedsiębiorstwa, które domaga się stwierdzenia nieważności decyzji Komisji stwierdzającej niezgodność przyznanej mu pomocy państwa ze wspólnym rynkiem i nakazującej odzyskanie wypłaconych kwot, jeżeli w świetle porozumienia między Komisją a zainteresowanym państwem członkowskim, będącego wynikiem ich współpracy mającej na celu rozwiązanie trudności związanych z wykonaniem tej decyzji, przedsiębiorstwo to nie jest już zobowiązane do zwrotu.