Wyrok Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba) z dnia 27 września 2006 r. - Haladjian Frres SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-204/03., sygn. T-204/03

Sprawa T‑204/03

Haladjian Frčres SA

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Konkurencja - Artykuł 81 WE - Artykuł 82 WE - Dystrybucja części zamiennych - Import równoległy - Skarga złożona do Komisji - Decyzja o oddaleniu

Streszczenie wyroku

1.      Konkurencja - Postępowanie administracyjne - Badanie skarg

(rozporządzenie Rady nr 17; rozporządzenie Komisji nr 2842/98)

2.      Konkurencja - Postępowanie administracyjne - Badanie skarg - Obowiązki Komisji

(art. 81 WE i 82 WE)

3.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Decyzja Komisji wymagająca złożonej oceny ekonomicznej

(art. 81 WE, 82 WE i 230 WE)

4.      Konkurencja - Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki - Porozumienia między przedsiębiorstwami - Wpływ na handel między państwami członkowskimi - Kryteria

(art. 81 ust. 1 WE)

5.      Konkurencja - Postępowanie administracyjne - Badanie skarg - Przewlekłość

(art. 81 WE i 82 WE)

6.      Konkurencja - Postępowanie administracyjne - Obowiązki Komisji

(art. 81 WE i 82 WE)

7.      Akty instytucji - Uzasadnienie - Obowiązek - Zakres

(art. 81 WE, 82 WE i 253 WE)

1.      Ani rozporządzenie nr 17, ani rozporządzenie nr 2842/98 w sprawie przesłuchania stron w określonych procedurach na podstawie art. [81 WE] i [82 WE] nie zawierają wyraźnych przepisów dotyczących tego, jaki bieg należy nadać skardze co do meritum i ewentualnych obowiązków dochodzeniowych Komisji w związku z jej rozpatrywaniem. Komisja nie ma de facto obowiązku wszczynania postępowań zmierzających do ustalenia ewentualnych przypadków naruszenia prawa wspólnotowego i uprawnienia przyznane podmiotom składającym skargi do Komisji w rozporządzeniach nr 17 i nr 2842/98 nie obejmują uprawnienia do uzyskania ostatecznej decyzji dotyczącej wystąpienia zarzucanego naruszenia bądź braku takiego naruszenia.

Skoro Komisja nie ma obowiązku rozstrzygać kwestii wystąpienia naruszenia bądź braku takiego naruszenia, nie może być zobowiązana do wszczęcia dochodzenia, ponieważ jego przedmiotem musiałoby być poszukiwanie materiału dowodowego dotyczącego wystąpienia bądź braku naruszenia, czego nie jest zobowiązana stwierdzić. Ponadto nawet jeśli takie dochodzenie zostało wszczęte, żaden przepis prawa wtórnego nie przyznaje podmiotowi składającemu skargę prawa do zobowiązania Komisji do kontynuowania postępowania aż do chwili wydania ostatecznej decyzji stwierdzającej występowanie zarzucanego naruszenia lub jego brak. Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji w ramach badania skarg złożonych do Komisji nie zależą bowiem od stopnia zaawansowania postępowania w sprawie.