Wyrok Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba) z dnia 27 września 2006 r. - Ferriere Nord SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-153/04., sygn. T-153/04

Sprawa T-153/04

Ferriere Nord SpA

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Konkurencja - Grzywna - Naruszenie art. 81 WE - Kompetencja Komisji do wykonania decyzji - Przedawnienie - Artykuły 4 i 6 rozporządzenia (EWG) nr 2988/74 - Dopuszczalność

Streszczenie wyroku

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Przedmiotowy zakres stosowania

(art. 230 WE, 238 WE i 249 WE)

2.      Konkurencja - Grzywny - Przedawnienie przewidziane w rozporządzeniu nr 2988/74

(rozporządzenie Rady nr 2988/74, art. 4)

3.      Skarga o stwierdzenie nieważności - Akty zaskarżalne - Decyzja - Pojęcie

(art. 230 WE i 249 WE)

1.      Wezwanie do zapłaty należnego salda grzywny za naruszenie reguł konkurencji nałożonej decyzją Komisji w rozumieniu art. 249 WE wraz z zawiadomieniem o przystąpieniu do wykonania praw z gwarancji bankowej stanowi formę wykonania tej decyzji i należy je uważać za akt o charakterze administracyjnym.

Nawet jeśli istnieje stosunek umowny, a mianowicie gwarancja bankowa, między bankiem a Komisją, którego kauzę stanowi zobowiązanie skazanego przedsiębiorstwa wobec Komisji, i jeśli rzeczona gwarancja bankowa zawiera klauzulę arbitrażową w rozumieniu art. 238 WE, zakwestionowanie rzeczonego wezwania nie ma charakteru sporu dotyczącego stosunku umownego wynikającego z gwarancji bankowej, skutkującego wyłączeniem stosowania rozporządzenia nr 2988/74 dotyczącego okresów przedawnień w postępowaniach i wykonywaniu sankcji w dziedzinie prawa konkurencji.

Wynika z tego, że skarga o stwierdzenie nieważności złożona na podstawie art. 230 WE stanowi skargę służącą kontroli ich legalności.

(por. pkt 39-42)

      Rozporządzenie nr 2988/74 dotyczące okresów przedawnień w postępowaniach i wykonywaniu sankcji w dziedzinie prawa konkurencji ustanowiło całościową regulację określającą w sposób szczegółowy terminy, w których Komisja może, nie naruszając podstawowego wymogu pewności prawa, wykonywać decyzje nakładające grzywny na przedsiębiorstwa.