Wyrok Sądu pierwszej instancji (piąta izba) z dnia 12 grudnia 2006 r. - R. W. Werners przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisja Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-373/94., sygn. T-373/94

Sprawa T‑373/94

R.W. Werners

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

i Komisji Wspólnot Europejskich

Skarga o odszkodowanie - Odpowiedzialność pozaumowna - Mleko - Opłata dodatkowa - Ilość referencyjna - Producenci, którzy podjęli zobowiązanie do niewprowadzania do obrotu - Producenci SLOM 1984 - Niewznowienie produkcji z chwilą wygaśnięcia zobowiązania

Streszczenie wyroku

Odpowiedzialność pozaumowna - Przesłanki - Bezprawne zachowanie instytucji

(traktat WE, art. 215 akapit drugi (obecnie art. 288 akapit drugi WE); rozporządzenia Rady nr 1078/77, nr 857/84 i nr 764/89)

Odpowiedzialność pozaumowna Wspólnoty z tytułu wprowadzenia w 1984 r. rozporządzeniem nr 857/84 systemu opłaty dodatkowej w sektorze mleka i przetworów mlecznych powstaje jedynie w stosunku do producentów mleka, którzy tymczasowo zaprzestali produkcji mleka w wykonaniu zobowiązania do niewprowadzania do obrotu podjętego na podstawie rozporządzenia nr 1078/77, a której wznowienie zostało uniemożliwione właśnie ze względu na wejście w życie systemu opłaty dodatkowej. Odpowiedzialność ta nie powstaje zatem wobec producentów, którzy wraz z wygaśnięciem zobowiązania do niewprowadzania do obrotu nie wznowili wprowadzania mleka do obrotu z powodów innych niż związane z początkiem obowiązywania wspomnianego systemu.

Do producentów, którzy zaprzestali wprowadzania mleka do obrotu na podstawie rozporządzenia nr 1078/77 i ubiegali się o specjalną ilość referencyjną po ustanowieniu rozporządzenia nr 764/89, która została im przyznana a następnie odebrana, należy wykazanie, że po wygaśnięciu ich zobowiązania do niewprowadzania do obrotu mieli zamiar wznowić produkcję mleka. Okoliczność taką uważa się za wykazaną, jeżeli producenci ci udowodnią, że spełnili łącznie przesłanki określone w uregulowaniu znajdującym zastosowanie, co umożliwiło im wznowienie produkcji mleka poprzez ubieganie się o specjalną ilość referencyjną i jej zachowanie w celu ponownego podjęcia produkcji mlecznej.