Orzeczenie
Wyrok Sądu pierwszej instancji (piąta izba) z dnia 3 lutego 2005 r. - Comafrica SpA i Dole Fresh Fruit Europe Ltd & Co. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-139/01., sygn. T-139/01
Sprawa T-139/01
Comafrica SpA i Dole Fresh Fruit Europe Ltd & Co.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Wspólna organizacja rynku - Banany - Przywóz z państw AKP i państw trzecich - Rozporządzenie (WE) nr 896/2001 - Rozporządzenie (WE) nr 1121/2001 - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Osoba, której akt dotyczy indywidualnie - Skarga o odszkodowanie
Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 3 lutego 2005 r. II-0000
Streszczenie wyroku
1. Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie - Rozporządzenia ustanawiające szczegółowe zasady stosowania uzgodnień dotyczących przywozu bananów do Wspólnoty - Skarga niektórych tradycyjnych podmiotów gospodarczych - Niedopuszczalność
(art. 230 akapit czwarty WE; rozporządzenia Komisji nr 896/2001 i 1121/2001)
2. Odpowiedzialność pozaumowna - Przesłanki - Wystarczająco istotne naruszenie normy prawa wyższego rzędu chroniącej jednostki - Instytucja niedysponująca jakimkolwiek zakresem swobodnego uznania - Wystarczający charakter nieznacznego odejścia od litery prawa wspólnotowego
(art. 288 akapit drugi WE)
1. Akt o charakterze generalnym, jak rozporządzenie, może w pewnych okolicznościach dotyczyć indywidualnie osoby fizycznej lub prawnej, zyskując wówczas wobec niej charakter decyzyjny.
Nie ma to jednak miejsca w odniesieniu do niektórych tradycyjnych podmiotów gospodarczych w przypadku rozporządzenia nr 896/2001 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia nr 404/93 w odniesieniu do uzgodnień dotyczących przywozu bananów do Wspólnoty ani w przypadku rozporządzenia nr 1121/2001 ustalającego współczynniki dostosowujące, jakie mają być stosowane do ilości referencyjnej każdego tradycyjnego podmiotu gospodarczego w ramach kontyngentów taryfowych na przywóz bananów. Rozporządzenia te stanowią bowiem środki o charakterze generalnym, które nie mają wpływu na wspomniane podmioty gospodarcze ze względu na szczególne dla nich cechy charakterystyczne lub na sytuację faktyczną, która odróżnia je od wszelkich innych osób i w związku z tym indywidualizuje w sposób podobny jak adresata decyzji. Nie można więc uznać, że wyżej wskazane rozporządzenia dotyczą tych podmiotów gospodarczych indywidualnie w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE.