Postanowienie Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 28 lutego 2005 r. - Elisabeth von Pezold przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-108/03., sygn. T-108/03

Sprawa T‑108/03

Elisabeth von Pezold

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

EFOGR - Leśnictwo - Decyzja zatwierdzająca program rozwoju wsi - Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich indywidualnie - Brak właściwości - Niedopuszczalność

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 28 lutego 2005 r.  II-0000

Streszczenie postanowienia

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie - Decyzja zatwierdzająca program rozwoju przestrzennego wsi - Przepis wprowadzający ograniczenie pomocy dla leśnictwa - Skarga użytkownika lasów - Niedopuszczalność

(art. 230 akapit czwarty WE)

2.     Wspólnoty Europejskie - Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji - Akty o charakterze generalnym - Konieczność podniesienia przez osoby fizyczne lub prawne zarzutu braku zgodności z prawem lub wniesienia o złożenie wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w zakresie oceny jego ważności - Ciążący na państwach członkowskich obowiązek ustanowienia kompletnego systemu środków odwoławczych umożliwiających zapewnienie poszanowania prawa do skutecznej sądowej ochrony prawnej

(art. 230 akapit czwarty WE, art. 234 WE i  241 WE)

3.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Ewentualny brak środka odwoławczego - Brak wpływu na system środków odwoławczych i przesłanki dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności - Wykładnia contra legem przesłanki dotyczącej konieczności, by akt wspólnotowy dotyczył danego podmiotu indywidualnie - Niedopuszczalność

(art. 230 akapit czwarty WE)

1.     Decyzja Komisji, która zatwierdza program przedłożony jej przez państwo członkowskie na podstawie planu rozwoju wsi i której jedynym adresatem jest to państwo członkowskie, nie dotyczy użytkownika własności lasów indywidualnie. Przepis wprowadzający ograniczenie pomocy dla leśnictwa, zawarty w takim programie zatwierdzonym przez Komisję na podstawie art. 44 ust. 2 rozporządzenia nr 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej, należy postrzegać jako przepis generalny, który podlega stosowaniu w sytuacjach obiektywnie określonych i wywołuje skutki prawne w stosunku do kategorii podmiotów określonych w sposób generalny i abstrakcyjny. W istocie dla stwierdzenia, że dany akt prawny dotyczy określonych podmiotów gospodarczych indywidualnie, nie wystarczy, by akt ten narażał ich interesy ekonomiczne bardziej niż ich konkurentów. Z możliwości określenia, z większą lub mniejszą precyzją, liczby lub nawet tożsamości podmiotów prawa, w stosunku do których dany środek znajduje zastosowanie, w żaden sposób nie wynika, że podmioty te należy uznać za takie, których środek ten dotyczy indywidualnie, ponieważ bezsporne jest, że zastosowanie to ma miejsce na podstawie obiektywnego stanu prawnego lub faktycznego określonego w rozpatrywanym akcie prawnym.