Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie Sądu pierwszej instancji (trzecia izba) z dnia 10 maja 2004 r. - Musée Grévin SA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - sprawy połączone T-314/03 oraz T-378/03., sygn. T-314/03 oraz T-378/03

Sprawy połączone T‑314/03 i T‑378/03

Musée Grévin SA

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Program PHARE/JOP - Projekt wspólnego przedsięwzięcia w Polsce - Finansowanie wspólnotowe - Roszczenie o zwrot całości wypłaconych funduszy - Klauzula arbitrażowa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Niedopuszczalność

Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 10 maja 2004 r.  II‑0000

Streszczenie postanowienia

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym - Brak właściwości sądu wspólnotowego - Niedopuszczalność

(art. 225 WE, 230 WE, 238 WE, 240 WE i 249 WE)

2.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Skarga dotycząca w rzeczywistości sporu o charakterze umownym - Zmiana kwalifikacji skargi - Wyłączenie

(art. 230 WE i 238 WE; regulamin Sądu, art. 44 § 1 lit. c))

1.     Niedopuszczalna jest skarga o stwierdzenie nieważności pism Komisji nakazujących zwrot kwot wypłaconych skarżącej tytułem dotacji przyznanej w ramach programu JOP, który sam został wdrożony w ramach programu PHARE, w zakresie, w jakim pisma te wpisują się wyłącznie w ramy umowy, z którą są nierozłączne, i w zakresie, w jakim ze względu na swoją naturę nie znajdują się pośród aktów wymienionych w art. 249 WE, odnośnie do których można wystąpić do sądu wspólnotowego o stwierdzenie ich nieważności na podstawie art. 230 WE.

(por. pkt 85, 87)

2.     Sąd nie może zmienić kwalifikacji skargi w przypadku wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności, w sytuacji gdy okazuje się, że spór ma charakter czysto umowny, ponieważ, po pierwsze, sama skarżąca w wyraźny sposób wskazała w swoich pismach, iż skarga nie opiera się na art. 238 WE, po drugie zaś, wbrew art. 44 § 1 lit. c) regulaminu nie przytacza, nawet w sposób skrótowy, żadnych zarzutów, motywów ani argumentów opartych na naruszeniu prawa Państwa Członkowskiego znajdującego zastosowanie do rzeczonego porozumienia zgodnie z klauzulą arbitrażową zamieszczoną w tym porozumieniu.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00