Wyrok Sądu pierwszej instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 14 października 2004 r. - Pollmeier Malchow GmbH & Co. KG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-137/02., sygn. T-137/02

Sprawa T-137/02

Pollmeier Malchow GmbH & Co. KG

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Pomoc państwa - Skarga o stwierdzenie nieważności - Zalecenie Komisji 96/280/WE - Pojęcie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP)

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 14 października 2004 r.  II-0000

Streszczenie wyroku

1.     Pomoc przyznawana przez państwa - Zakaz - Odstępstwa - Pomoc, która może być uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem - Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji - Kontrola sądowa - Granice

(art. 87 ust. 3 WE i art. 88WE)

2.     Pomoc przyznawana przez państwa - Zakaz - Odstępstwa - Komunikat Komisji w sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw - Definicja pojęcia „małych i średnich przedsiębiorstw” - Wykładnia kryterium niezależności

(zalecenie Komisji 96/280 dotyczące definicji małych i średnich przedsiębiorstw; komunikat Komisji w sprawie wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw)

1.     W przypadkach gdy niezależne pod względem prawnym osoby fizyczne lub prawne stanowią jedną jednostkę gospodarczą, z punktu widzenia stosowania wspólnotowych reguł konkurencji należy je traktować jako jedno przedsiębiorstwo.

W dziedzinie pomocy państwa wątpliwość, czy istnieje jednostka gospodarcza, pojawia się głównie w kontekście określenia osoby beneficjenta pomocy. W tej kwestii Komisja dysponuje szerokim zakresem swobodnego uznania dla ustalenia, czy spółki będące częścią grupy winny być traktowane w kontekście stosowania programów pomocy państwa jako jedna jednostka gospodarcza, czy raczej jako podmioty autonomiczne pod względem prawnym i finansowym. Swoboda uznania Komisji oznacza uwzględnienie i ocenę złożonych pod względem gospodarczym faktów i okoliczności. Z uwagi na fakt, że sąd wspólnotowy nie może zastąpić oceny autora decyzji własną oceną faktów, zwłaszcza na płaszczyźnie gospodarczej, kontrola Sądu musi ograniczyć się w tym zakresie do zbadania, czy nie doszło do naruszenia przepisów proceduralnych oraz obowiązku uzasadnienia aktu, a także czy nie wystąpił błąd co do okoliczności faktycznych oraz czy nie wystąpił oczywisty błąd w ocenie i czy nie doszło do nadużycia władzy. Ponadto, jak wynika to expressis verbis z art. 87 ust. 3 WE oraz art. 88 WE, Komisja „może” uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem pomoc przewidzianą przez pierwszy z tych dwóch przepisów. Stąd też nawet jeśli na Komisji zawsze spoczywa obowiązek zajęcia stanowiska co do zgodności ze wspólnym rynkiem pomocy państwa, nad którą sprawuje ona kontrolę, nawet w okolicznościach gdy nie była ona przedmiotem notyfikacji, to Komisja nie jest zobowiązana do uznania tego rodzaju pomocy za zgodną ze wspólnym rynkiem.