Wyrok Sądu pierwszej instancji (piąta izba) z dnia 14 grudnia 2004 r. - Nordspedizionieri di Danielis Livio & C. Snc, Livio Danielis i Domenico D'Alessandro przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-332/02., sygn. T-332/02

Sprawa T-332/02

Nordspedizionieri di Danielis Livio & C. Snc i in.

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Unia celna - Czynność tranzytu wspólnotowego - Nadużycie - Przemyt papierosów - Umorzenie przywozowych należności celnych - Rozporządzenie (EWG) nr 1430/79 - Artykuł 13: klauzula słuszności - Pojęcie „sytuacji szczególnej”

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 14 grudnia 2004 r.  II-0000

Streszczenie wyroku

1.     Środki własne Wspólnot Europejskich - Zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych albo wywozowych - Artykuł 13 rozporządzenia nr 1430/79 - Zakres - Granice - Zastosowanie materialnego prawa celnego - Wyłączna właściwość władz krajowych

(art. 234 WE; rozporządzenie Rady nr 1430/79, art. 13 ust. 1)

2.     Środki własne Wspólnot Europejskich - Zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych albo wywozowych - Artykuł 13 rozporządzenia nr 1430/79 - Zakres - Uprawnienia decyzyjne Komisji - Sposób wykonania

(rozporządzenie Rady nr 1430/79, art. 13 ust. 1)

3.     Środki własne Wspólnot Europejskich - Zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych albo wywozowych - Artykuł 13 rozporządzenia nr 1430/79 - „Sytuacja szczególna” - Pojęcie - Władze krajowe, które w ramach dochodzenia umyślnie dopuściły do popełnienia naruszenia lub nieprawidłowości, doprowadzając do powstania długu celnego po stronie zobowiązanego działającego w dobrej wierze - Poważna niewydolność Komisji lub władz krajowych - Włączenie - Stan faktyczny niestanowiący sytuacji szczególnej

(rozporządzenie Rady nr 1430/79, art. 13 ust. 1)

1.     Przedmiotem przepisów art. 13 ust. 1 rozporządzenia nr 1430/79 w sprawie zwrotu lub umorzenia przywozowych i wywozowych należności celnych jest jedynie zezwolenie, przy zbiegu pewnych szczególnych okoliczności i w braku nieuczciwego działania lub oczywistego niedbalstwa, na zwolnienie podmiotów gospodarczych z ciążącego na nich zobowiązania zapłaty należności celnych, a nie podważanie samej zasady wymagalności długu celnego. Ustalenie, czy dług celny istnieje i jaka jest jego dokładna kwota, należy bowiem do właściwości władz krajowych. Ponadto decyzje wydane przez te władze mogą zostać zaskarżone zostać przed sądem krajowym, a ten ostatni może, na podstawie art. 234 WE, wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości.