Wyrok NSA z dnia 10 maja 2023 r., sygn. III OSK 4124/21

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędziowie Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Białymstoku od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 listopada 2020 r. sygn. akt II SAB/Bk 110/20 w sprawie ze skargi J. N. na bezczynność Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Białymstoku w przedmiocie podjęcia działań dotyczących hałasu emitowanego z urządzeń i instalacji kościelnych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 3 listopada 2020 r. sygn. akt II SAB/Bk 110/20, po rozpoznaniu skargi J. N. (dalej jako skarżący) na bezczynność Podlaskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Białymstoku (dalej jako PWIOŚ) w przedmiocie podjęcia działań dotyczących hałasu emitowanego z urządzeń i instalacji kościelnych, zobowiązał PWIOŚ do załatwienia wniosków skarżącego w przedmiocie uciążliwości hałasowych w terminie 30 dni od daty zwrotu akt organowi (punkt 1), stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności (punkt 2); stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (punkt 3); nie wymierzył organowi grzywny (punkt 4); zasądził od PWIOŚ na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego (punkt 5).

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że z ustaleń poczynionych w sprawie wynika, iż skarżący począwszy od sierpnia 2018 r. wielokrotnie występował do PWIOŚ o podjęcie działań w sprawie ponadnormatywnego hałasu wydobywającego się z instalacji zamieszczonych w Parafii pw. [...] w H.. Organ podejmował w wyniku tych wniosków szereg działań. Trzykrotnie przeprowadzał kontrole na miejscu (listopad-grudzień 2018 r., lipiec – sierpień 2019 r. i wrzesień 2020 r.), odpowiadał na wnioski skarżącego, występował do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej jako GIOŚ), w tym przekazywał organowi wyższego stopnia skargi na ww. działanie, jak również odbierał oświadczenia od proboszcza parafii sąsiedniej i jednocześnie dyrektora funkcjonującego przy tej parafii [...] o tym, że ani on, ani pensjonariusze nie skarżą się na hałasy, które w ocenie skarżącego są ponadnormatywne i uciążliwe. Wielokrotnie w pismach kierowanych do skarżącego, powołując się na stanowisko GIOŚ, organ wyjaśniał przedmiot i zakres zastosowania przepisów art. 156, w szczególności jego ust. 2 oraz odrębnie art. 343 ustawy z dnia 27 kwietnia 2002 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2018 r. poz. 799 z późn. zm.) zwanej dalej jako P.o.ś., zaś w ostatnich pismach (a następnie w odpowiedzi na skargę), rozróżnił dźwięki wydobywające się z instalacji i urządzeń kościelnych jako dźwięki urządzeń nagłaśniających zewnętrznych (transmitujących na zewnątrz kościoła przebieg nabożeństw), a także dźwięki kurantów i dźwięki imitujące dzwony kościelne – włączane w określonych godzinach w dni powszednie, niedziele oraz dni świąteczne.